Podstarzałe ideały

Acz co drugi żartem powie, prawdy się tam każdy dowie.

 

 Takie powiedzenie znalazłam na początku XVII wieku i nie mam wątpliwości, że prawie za każdym żartem stoi jakaś prawda. Chcę dziś trochę czasu spędzić właśnie z żartem, a właściwie z uniwersalnym satyrykiem (uniwersalny, bo pisał dramaty, teksty piosenek, rysował i śpiewał). To, że urodził się na początku XIX wieku ani trochę nie umniejsza aktualności jego opowiastek - słodko-gorzkich, jak całe nasze życie.

 

Dwie młode panienki w ogródku siedziały,

I tak, szepcząc z cicha, z sobą rozmawiały:

Ideał mój, Zosiu, jest piękny i młody,
Blondyn, oczu jasnych, z wąsikiem, bez brody,
Skromniutki w układzie, wobec mnie nieśmiały,
A tylko w zdarzeniu mężny i zuchwały.
Czuły, dźwięcznym głosem i oka wymową
Świadczący, że miłość dlań rzeczą jest nową.
Uczuciem, pod wpływem mych uczuć, dojrzałym,
Taki tylko może być mym ideałem!

A ja znów inaczej, kochana Marylko,
Wprawdzie i ja także młodego chcę tylko,
Ale nie blondyna; ja brunetów wolę,
Lecz marzę bruneta o wyniosłym czole,

O duszy ognistej, zarówno tkliwego,
Jak pełnego życia, oraz namiętnego,
Którego by miłość ciągłym była szałem,
Taki mym marzeniem, taki ideałem!

W lat piętnaście potem panienki widziałem,
Każdą osobno - z swoim ideałem:
Ideał Maryni łysy jak kolano,
Kłócił się z małżonką, że go budzi rano;
Zosi zaś ideał krótki i brzuchaty,
Gderał, że nie w porę dano mu herbaty,
Ona go nawzajem nazwała - cymbałem!...
Trudna to doprawdy rzecz być ideałem.

 

Tak to bywa z ideałami i we współczesnym świecie, chociaż nie musi tak być, niektórym ideałom udaje się przetrwać.

 

 

Autorem wierszy i rysunków, które tu zamieszczam jest ten sam pan - Artur Barthels. Zdarzało mu się bez litości chłostać biczem satyry rodaków.

 

A wszędzie, w każdym mieście i w każdziutkim kraju

Spotykam mych rodaków, którzy ze zwyczaju,

Puściwszy się na wojaż, starają się dowieść,

Że nasza starodawna, poczciwa przypowieść:

"Mądry Polak po szkodzie", już u nas nie kwitnie,

Bo każdy z tych paniczów stara się dobitnie

Aż nadto nas przekonać, że dzisiaj jest w modzie

Być niemądrym przed szkodą, a głupim po szkodzie.

(z dramatu "Serce brata")

 

Myślę, że Artur Barthels był jednym z pierwszych autorów komiksów, w 1858 roku wydał swoją historyjkę o rodzie Łapigroszów.

 

 

Satyryk i poeta mówił sam o sobie: 

Ja nie jestem poetą, poeta ma wiarę,

W siebie, w sztukę i ludzkość - ja jej nie mam wcale.

I w dalszym mej spowiedzi z kretynizmu ciągu

Wyznaję na mą hańbę, bo nie na zaletę,

Że od najsławniejszego greckiego posągu

Wolę młodą i ładną, żyjącą kobietę.

Życzę Państwu uśmiechniętego dnia

i nie pozbywania się wiary w ideały.

😉

 

"Kazanie o potrzebie postu" i "Kwestarz"