Różane co-nieco

 Belona o niezwykłej urodzie, skradła serce trackiego boga wiosny i męstwa. W czasie wesela podarowano jej wianuszek z róż. Piękna Belona zrzuciła kwiaty w dół. Kiedy dotknęły ziemi, w całej dolinie u podnóża gór Hemus, zakwitły ich tysiące. 

Ta niezwykła dolina jest w Bułgarii, w kraju róż i olejku różanego (cenionego przez świat), w kraju mnóstwa różanych eliksirów, różanych przysmaków, różanej rakijki i likieru różanego.

Do przypomnienia legendy sprowokował mnie tekst Fuscili tworzącej pyszności z płatków. Moment na ich zbieranie jest bardzo odpowiedni. Recepty na likier nie są skomplikowane. W Bułgarii chyba najczęściej robi się go z płatków olejkodajnej róży damasceńskiej, ale inne odmiany też się sprawdzają.

Dla ciekawych dwa przepisy, ilość dodawanych składników (cukru, alkoholu, wody) zależy od gustu i trochę od odmiany róż. 

 

Likier różany

___

 

Płatki z około 15 kwiatów róży damasceńskiej przetrzeć z cukrem (+-300 g);

włożyć do rondla, zalać wodą (1-1,5 szklanki);

na wolnym ogniu gotować do czasu osiągnięcia konsystencji gęstego syropu;

po ochłodzeniu dodać kilka kropel soku z cytryny i przecedzić;

zalać wódką (ok. 300 ml) i wymieszać. 

___

Płatki róż (+-200 g) zmielić z cukrem (0,5-0,7 kg);

zalać +-40% alkoholem (0,5-0,6 l) i wodą (alkohol i woda w proporcji 1:1);

dobrze wymieszać;

pozostawić na miesiąc w ciemnym, chłodnym miejscu, mieszać co kilka dni. 

Na 1. zdjęciu: róża damasceńska.

Na 2. zdjęciu: likier różany, gliniane naczynie na rakiję i naczynia do picia rakii, przypominające malutkie buteleczki. 

 

 "W bałkańskim kociołku" - w książce o Bałkanach i moim życiu w "kociołku" znalazło się też kilka przepisów. Książka jest dostępna w bardzo wielu bibliotekach, a tu jest trochę jej fragmentów.

___