Mały koń, stary trener i ślepy dżokej

 Pochodził z dobrej rodziny. Na imię miał Seabiscuit. Na nieszczęście (a może na szczęście?) trochę różnił się od przodków. Nie dorównywał im wzrostem, nie odziedziczył idealnej sylwetki. 

 Mogło się wydawać, że i charakter ma inny. Amator długiej sjesty, uwielbiał jeść i godzinami spać w cieniu drzew. Uznano, że jest leniwy z natury. Nie traktowano go dobrze, nie poświęcano czasu.

 Jego życie zmieniło się, gdy trafił do stajni przedsiębiorcy samochodowego Charles'a Howard'a - człowieka dostrzegającego wrażliwość w każdej, żywej istocie. Nowy właściciel opiekę nad Seabiscuit'em powierzył Tom'owi Smith'owi, który zrozumiał jego specyficzną osobowość, wierzył, że ma waleczną duszę.

 Koń szybko pokochał Rudego - dżokeja mającego go dosiadać, dżokeja widzącego tylko jednym okiem, teoretycznie za dużego i za ciężkiego do tego zawodu.

 

Na kolejnych zdjęciach: Seabiscuit z właścicielem, trenerem i dżokejem.

↑ 1938 r. Kurier (wyd.poranne)

 Po pierwszych sukcesach w wyścigach, właściciel wschodzącej gwiazdy chciał doprowadzić do spotkania na torze z dotychczasowym mistrzem, ale wielokrotnie spotykał się z lekceważącą odmową. 

 Media donosiły: Seabiscuit na wojennej ścieżce! 

 Charles Howard głośno zastanawiał się: Nie wiem czego oni się boją? Nasz koń jest za mały, nasz dżokej za duży, trener za stary, a ja za głupi...

 

 Wzruszająca historia rodzącej się przyjaźni konia z ludźmi, których los też traktował szorstko, była natchnieniem dla pisarzy i twórców filmowych.

 

 Seabiscuit pozostaje legendą Ameryki. Startował w dobie kryzysu. Milionom ludzi dodawał otuchy. Udowodnił, że niski wzrost, nadwaga, brak wiary większości otoczenia, nie muszą być przeszkodą w osiągnięciu sukcesu, wygrał "wyścig stulecia", stał się medialną gwiazdą, okrzyknięto go bohaterem.

 W Kalifornii postawiono mu pomnik.

 Jego sława wyfrunęła hen, hen, poza kontynent. W 1938 r. w wydaniu porannym Kuriera → krzyczał tytuł: Na skrzydłach wiatru. Pod zdjęciem napisano: Wspaniały cwał słynnego amerykańskiego konia wyścigowego Seabiscuit.

 Polecam:

 Seabiscuit (polski tytuł: Niepokonany Seabiscuit) - film z 2003 r. w 7. kategoriach nominowany do Oscara. To nie tylko historia konia, to także historie ludzi, którzy spotkali się dzięki niemu.

 W rolach głównych: Tobey Maguire (jako dżokej), Chris Cooper (jako trener), Jeff Bridges (jako ostatni właściciel konia).

 Podstawą scenariusza była książka Laury Hillenbrand pod tytułem: Niepokonany Seabiscuit (polski tytuł).

___

___

O Bałkanach słów kilka

Kiedy święty Todor zdejmuje z siebie dziewięć kożuchów

(wielkie święto koni)

 

 

 W ten dzień święty Todor zdejmuje z siebie dziewięć kożuchów i na pięknym koniu wyrusza prosić Boga o lato. Robi to każdego roku, zawsze w sobotę, tydzień przed postem wielkanocnym.

  W Todorovden, w dzień Todora - opiekuna zwierząt, bohaterami dnia są konie. To ich wielkie święto, nazywane także Końską Wielkanocą. Ozdobione kolorowymi pomponami i cekinami wyruszają na przejażdżki, niektóre biorą udział w wyścigach, masowo organizowanych tego dnia . Obdarowuje się je prezentami, a toasty wznosi się za zdrowie koni.

  Todorovden jest zaliczany do wiosennych świąt, w 2019 roku wypada przed 1 marca, przed dniem, w którym baba Marta wyprasza panią Zimę. Pomimo nie najlepszych prognoz dla Bałkanów, ochłodzenie minie raz, dwa, trzy...

Luty 2019 rok

 ©

P.S. Pierwszy obraz w tekście to kadr z filmu.