A życie się toczy...

 Niezależnie od koloru rzeczywistości czas płynie w podobnym tempie i chociaż miejsce dla mniejszych i większych radości nie może być zajęte, robi się go mniej i mniej. Patrzę na zamieszczane w mediach społecznościowych obrazy z życia Ukrainy. Słowa nagle straciły swoją siłę. 'Dramat' nie oddaje całego zła i nieszczęść, jakie spadają tam na niewinnych ludzi. 'Agresor' wydaje się brzmieć zbyt łagodnie.

 'Ludobójcy' - myślę, gdy widzę ostrzeliwanie zielonych korytarzy, gdy widzę zburzone osiedla mieszkaniowe i domy, wokół których nie ma żadnych obiektów strategicznych.

 Liczy się zabitych. Bardzo możliwe, że nigdy nie uda się policzyć wszystkich ofiar tej wojny, także tych w oblężonych miastach, koczujących w piwnicach i schronach, odciętych od pomocy, konających z powodu braku lekarstw... 

 Patrzę na protesty ludzi, na odważne ukraińskie kobiety, które stają przed lufami czołgów i karabinów, żeby wyrazić swój gniew.

 ___

 

 A życie się toczy... kołem się toczy, jak historia, uwięzione w zaczarowanym kręgu. Poza nim sterta zapomnianych faktów, doświadczeń, refleksji, wniosków... Komu to potrzebne - lekceważącym głosem odzywa  się rzeczywistość.

 Ręce zacierają specjaliści od czerpania politycznych zysków z ludzkich tragedii. Pamięć wielu ludzi okazuje się mało odporna na ich manipulacje.

 Dzień Kobiet to sympatyczny dzień. Dziś nie do końca. Czarne myśli nie mają ani odrobiny taktu, dopadły mnie i bezlitośnie przypominają: - Ktoś wybiera hitlerów, stalinów, putinów... ktoś ich wybiera na nieszczęście sąsiadów i na własne nieszczęście, bo dyktatorzy dla 'swoich' też nie mają litości.

Okrucieństwo rodzi się zawsze z małej duszy, która potrzebuje upewnić się o swojej wartości.

Stendhal 

 

 ©

___

___

'Ach, któż-by zdobył się na tyle odwagi? A jednak...' - ciąg dalszy ⟶