Spotkanie z sobowtórem

 

 Natura jest najwspanialszą artystką. Na pewno już to pisałam i na pewno wiele osób się zgodzi. Uwielbiam podziwiać jej arcydzieła, i te najmniejsze, i te olbrzymie, takie, których ludzkie oko nie jest w stanie ogarnąć. 

 Zdarza się jej szaleć z kształtami i wcale nierzadko bawi się kolorami. Czasem tworzy łudząco podobne obrazy. Być może sobowtórów ludzi i miejsc jest na świecie niemało, ale pierwsze wrażenie jest trochę niesamowite, tym bardziej, że detale niekoniecznie zapisują się w pamięci, dopiero na obrazach można je porównać. 

 Zobaczyłam kiedyś fotografię klifu i zanim doczytałam, gdzie została zrobiona, przez głowę przebiegła mi myśl: Moje zdjęcie. Okazało się, że nie, że zielony klif jest w Hiszpanii, "mój" wyrasta z morza na bułgarskim wybrzeżu.

 Dziś, czytając artykuł na internetowej stronie, oczu nie mogłam oderwać od zakola hiszpańskiej rzeki, natychmiast stanęła mi w pamięci kokietująca fotografów rzeka Arda (też w Bułgarii). Dla porównania zamieściłam obok siebie dwa zdjęcia i chociaż są zrobione nie z tej samej strony i z różnych wysokości, myślę, że podobieństwo jest widoczne (niżej są one wklejone w powiększeniu; screen z Onetu jest z fragmentem tekstu).

 

 Po lewej stronie "postawiłam" kolaż ze zdjęć kolorowych, bułgarskich klifów nad Morzem Czarnym. Czy nie są piękne?  

 

↑

Większy screen ze strony Onetu z artykułu "To jedno z najpiękniejszych miejsc w Europie. Mało kto o nim wie." - Magdalena Gorostiza.

Poniżej miejsce, z którym skojarzyłam obraz z Hiszpanii: Bułgaria i meandrująca rzeka Arda. Chyba nie będzie nieprawdą, jeśli też powiem o tym miejscu: mało kto o nim wie.

↓