Portrety słońcem malowane

 Są takie słowa, których brzmienie jest miłe dla ucha. Zupełnie nie wiem dlaczego, nieposiadające jakiejś szczególnej melodyjności, od bardzo dawna nieużywane słowo "fotografista", zyskało sympatię mojego ucha i znalazło sobie wygodne miejsce w pamięci. Dziś mogę go sobie poużywać bez wyrzutów, bo sierpień to święto fotografii i oczywiście fotografistów, także tych pierwszych, którzy słońce zaprzęgli do pracy i uczynili je malarzem.

 Jeden człowiek wynalazł taką drewnianą skrzyneczkę; wyrżnąwszy w niej okrągły otwór i zasadziwszy w nim szkło palące, z obu stron wypukłe, a naprzeciw szkła papier, gdy spoglądał w skrzyneczkę przez inny otworek, ujrzał na papierze podobiznę domów, drzew, ludzi, narysowanych światłem słonecznym. - tak przybliżał temat fotografii żyjący w XIX wieku W.L. Anczyc.

 Drewniana skrzyneczka musiała wzbudzać ogromną sympatię, dziś chyba trudno wyobrazić sobie jak wielką. Obrazy obok słów opisujących odległe zakątki świata zapewne wywoływały ogromne wrażenia.

 

Stan Iciek opisał w latach 30. swoją podróż po USA, niektóre momenty uwiecznił na fotografiach (właściciel farmy lwów, zbiór pomarańczy, obóz Indian)

Przed namiotem Beduinów 1906 r.

Egipt i Japonia - 1900 r.

 Zamieszczam dziś kolejną i na pewno nie ostatnią porcję archiwalnych zdjęć, większość ich autorów to anonimowi fotografiści - amatorzy. Niedoskonałość niektórych obrazów ma pewien urok, niech odżyją, niech poruszają i cieszą oczy (mam nadzieję, że tak się stanie).

 

Trzy kobiety - 1900; Dziewczynka na pomoście - 1910 r.

Na Bałkanach - lata 30. XX wieku

Podczas wojen bałkańskich na początku XX wieku

Cyklista 1897 r. / Na okręcie, włoskie wybrzeże 1911 r.

Kilka obrazów, które zamieściłam rok temu z okazji święta fotografistów: Zastygają w bezruchu, ale nie przestają żyć →