Rozważania dziwaczki

 Szczęście bywa grymaśne. Nierzadko przyciąga je uśmiech na rozmarzonej twarzy. Już dziś, podekscytowane Marzenia ustawiają się w kolejce; wyszeptane w noc sylwestrową, mają większą moc spełnienia. 

 Napisałam te słowa tuż przed nastaniem roku, 'przed chwilą' zepchniętego w przepaść historii. Spoglądałam na nie z przymrużeniem oka, chociaż kto wie?...

 Nowy Rok - nowe Szczęście!... Każdego grudnia odżywała moja dziwaczna wiara w powitanie... Nieważne gdzie - ważne jak. Musi być uroczyście. Nowe Szczęście spojrzy na strój, oprawę, nastrój; upewni się, że jest oczekiwanym, miłym gościem...

 Co robić, gdy odchodzący jegomość (stary Rok) zostawia w spadku perypetie chorobowe, pozbawione miłego nastroju? Co robić, żeby Nowy nie odebrał źle braku uśmiechu? Może jak niedźwiedź zapaść w sen?...

 Podstęp się nie udał. Nowy Roczek, niby jeszcze taki niewinny, taki malutki, jeszcze raczkujący... trzask-prask!... podciął mi nogę, a ja bum! na podłogę. Śmiesznie nie było. 

 I ta myśl, że początek wyznacza trend na kolejne miesiące...

 Poobijana, już nie staram się dociekać ile sensu lub bezsensu tkwi w dziwacznych przekonaniach, że... że... że... Drzemią one chyba w każdym człowieku, może więc każdy powinien czuć, że zbliżający się Dzień Dziwaka (7 stycznia), to po trosze i jego święto.

 

 Żalił się pewien pan:

Mówią na mnie: dziwak,

Żem typ zupełnie inny,

Doprawdy, nie rozumiem jakie licho w tym tkwi?

Znać w życiu mnie już objął w swe posiadanie pech.

Doprawdy, co za dola...

Cóż ja jestem winny?

I tak się śmieją w kułak,

Że jestem "przekręcony",

A oni, niby tego... w porządku wszyscy są?

Zrobili mnie... chorego,

Chichoczą: - Patrz! Szalony!

Czy im nic nie brakuje, 

Że tak już zawsze kpią?

 

 No cóż, na pocieszenie rozżalonego można by dodać, że odkąd świat światem, tytuł dziwaka mógł być nadany z każdego powodu, bez konieczności starania się 'na siłę' wyróżnienia się z tłumu. 

 

Dziwactwo niejedną ma twarz...

 W roku 1912, pewien satyryk podsłuchiwał ploteczki krążące o znanym aktorze i zdradził je swoim czytelnikom:

Od stóp do głowy dziwak i kwita:

W grze ma sumienność, pracuje szczerze,

Wejdzie na scenę, jakby z nut czyta,

Nie pokładając wiary w suflerze.

Dziwię się, panie, skąd (przy talencie),

Takie do pracy zamiłowanie? 

 

 A jeszcze wcześniej

Śmieli się niegdyś przyjaciele młodzi,

Zwali tęsknotę dziwactwem, przesadą...

 - opowiadał Adam Mickiewicz.

___

___