Maj 2018 r.
Bardzo lubię oglądać stare fotografie. Dawno, dawno temu zatrzymane chwile nabrały przez lata swoistego czaru.
Bułgaria 1938 r.
Górzysty Półwysep Bałkański przysparza budowniczym dróg wielu problemów. Podróżujący po Bułgarii pociągami mogą podziwiać widoki dzięki tym, których prace na odcinku w okolicy Bani, uwieczniono na fotografii w 1929 roku.
W bałkańskim kociołku mieszkają obok siebie ludzie reprezentujący różne nacje i wyznania. Poniżej mieszkający w Rodopach Pomak, w 1945 roku (Pomacy to ludzie mający bułgarskie korzenie, posługujący się językiem bułgarskim, wyznający islam od czasów kiedy Bałkany były częścią Imperium Osmańskiego).
Wiele ręcznie tkanych kilimów nie poddało się działaniu czasu. Niektóre zachowały swoje żywe barwy, w przeciwieństwie do pożółkłego zdjęcia tkaczek.
W 1938 roku takimi oto pojazdami poruszali się mieszkańcy bułgarskiego Popova.
W pełni się z Tobą zgodzę :) Stare fotografie mają w sobie ogromny urok i są niepowtarzalne :)
OdpowiedzUsuńCieszę się, że się zgadzamy (już nie pierwszy raz :) ) Spośród 4 fotografii, które zamieściłam, moim numerem 1 jest zdjęcie Pomaka. Wydaje mi się bardzo naturalne. Mam wrażenie, że jego twarz i ręce wyrażają emocje.
OdpowiedzUsuńCoś w tym jest. Na tych zdjęciach jest pokazana prawda i szczerość bez specjalnego pozowania i retuszu :)
OdpowiedzUsuńNo właśnie :)
OdpowiedzUsuńOch, bardzo, bardzo lubię stare zdjęcia i często takie oglądam w sieci - teraz na szczęście jest ich mnóstwo dostępnych. Zwłaszcza dawne portrety kobiet uwielbiam oglądać. Jest w nich coś... co nawet trudno wyrazić... jakiś czar właśnie.
OdpowiedzUsuńAle przede wszystkim chciałam nadmienić, że bardzo ciekawie piszesz.
Dziękuję. Ciągnie mnie do starych fotografii i lubię pogrzebać w świecie retro. Rzeczywiście, teraz jest łatwiej dotrzeć do starych zdjęć. Ja zgromadziłam ich całe mnóstwo. Uwielbiam zdjęcia ludzi, ale lubię też te uwieczniające miejsca i klimat, który tylko gdzieniegdzie się nie zmienił.
OdpowiedzUsuńTak, takie zdjęcia też są niesamowite.
OdpowiedzUsuńZnajduję czasem takie miejsca na Bałkanach. Spotkałam też ludzi, którzy byli jak ci ze starych fotografii. To trochę jak deja vu (w pewnym sensie, a raczej w przenośni).
OdpowiedzUsuńJakby czas się zatrzymał... A może są to już ostatni przedstawiciele pewnego "gatunku" ludzi?
OdpowiedzUsuńPewnie tak, choć Bałkany są specyficzne, zamieszkałe przez wiele narodowości. Byłam kiedyś w domu, w którym życie toczy się jak w XIX wieku. W małej wsi w górach, trochę odciętej od świata rzeczywiście czas się zatrzymał.
OdpowiedzUsuń